แอดัม มาร์โควิตซ์ จากเอนเตอร์เทนเมนต์วีกลี เรียกเพลง "ลักกีสไตรก์" และ "เพย์โฟน" ว่าเป็นเพลงที่ดีที่สุดในอัลบั้มโอเวอร์เอกซ์โพสด์ และพูดถึงเพลงแรกว่า "มีโครงแบบฟังก์อย่างชัดเจน" (funk-spiked strut)[2] คล้าย ๆ กับมาร์โควิตซ์ ซูซาน เบิร์น จาก RTÉ.ie เขียนว่าเพลง "ลักกีสไตรก์" "เดย์ไลต์" "เดอะแมนฮูเนเวอร์ลายด์" และ "เลิฟซัมบอดี" อาจได้เป็นซิงเกิล[10] โรเบิร์ต คอปซีย์ จากดิจิทัลสปาย ตั้งชื่อเพลงนี้กับเพลง "วันมอร์ไนต์" และ "เลดีคิลเลอร์" ว่าคุ้มค่าต่อการดาวน์โหลดดิจิตอล[7] คริส เพย์น จากนิตยสารบิลบอร์ดเขียนว่าในเพลงนี้ "ที่สุดแล้ว กีตาร์ของมารูนไฟฟ์ก็ได้ออกมาเล่นในบาร์เปิดแห่งนี้ แม้โดยสภาพจะไม่ใช่เพลงร็อก แต่มันมีกลิ่นอายจากงานเพลงเก่า ๆ ที่มีความเป็นมารูนไฟฟ์มากกว่า"[11] คาเมรอน แอดัมส์ จากหนังสือพิมพ์เฮรัลด์ซัน พูดถึงเพลงว่า "แสดงความเป็นมิตรแบบผิดเอกลักษณ์" (uncharacteristically clubby)[12]

อเล็กซ์ ไล จากคอนแทกต์มิวสิกเขียนว่าเลอวีนแลก "เสียงร้องไพเราะกับท่อนสร้อยที่เป็นสากลขึ้น" เช่น "กลับไปที่นักเต้นรำดิสโกเพลง 'ลักกีสไตรก์'"[13] อีวาน ซอว์ดีย์ จากป็อปแมตเทอส์ เรียกเพลงนี้ว่าเป็น "สำเนาคาร์บอนที่ชวนเต้น" ของเพลง "เซกันด์ชานซ์" (จากอัลบั้มกิมมีซัม ค.ศ. 2011) ของปีเตอร์, บียอร์น แอนด์ จอห์น เขากล่าวว่า "ลักกีสไตรก์" เลียนแบบ "โทนเสียงกีตาร์" และแทนที่ด้วยการเพิ่มจังหวะชวนเต้น[14]